Wydawca treści
obszary chronionego krajobrazu
Przemysko-Dynowski Obszar Chronionego Krajobrazu ma charakter podgórski, z łagodnymi wzgórzami dochodzącymi do wysokości 430 m n.p.m., które przecina gęsta sieć rzek i potoków. Część zachodnia Obszaru, obejmująca rejony potencjalnie eksploatacyjne znajdujących się tam pokładów diatomitów krzemionkowych (eksploatowanych jedynie w okolicach Leszczawy i Kuźminy), jak i część wschodnia, obejmująca tereny rolnicze i zurbanizowane, noszą cechy obszarów, gospodarczo intensywnie wykorzystywanych.
Przemysko-Dynowski Obszar Chronionego Krajobrazu został powołany Uchwałą WRN w Przemyślu Nr XX/148/87 z dnia 25 czerwca 1987 r. (utrzymaną w mocy Obwieszczeniem Wojewody Przemyskiego z dnia 11 grudnia 1990 r.). W chwili utworzenia powierzchnia Obszaru wynosiła 112220 ha, zaś po wyodrębnieniu Parku Krajobrazowego Pogórza Przemyskiego w 1991 r. - 50358 ha. Według Rozporządzenia Nr 65 Wojewody Podkarpackiego z dnia 28 czerwca 2005 r. w sprawie Przemysko-Dynowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Podkarp. Nr 94, poz. 1585), jego powierzchnia całkowita wynosi 48 921 ha.
W granicach Przemysko-Dynowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu leży fragment terenu Nadleśnictwa Krasiczyn o powierzchni 2301,69ha, w tym w obrębie Krasiczyn oddz.: 5f-l, 6a-c, 7a, 10k-l, 54, 56a-b, 93c-y – o pow. 36,77 ha, a w obrębie Hołubla oddz.: 9 – 27a-c, 28-69b-l, 70-73; 120a, ~a, 129h-s, 136, 148 – 164 - o pow. 2264,92 ha. Ogólna powierzchnia Przemysko-Dynowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu w zasięgu terytorialnego działania Nadleśnictwa Krasiczyn wynosi około 10494 ha.
Przemysko-Dynowski Obszar Chronionego Krajobrazu ma charakter podgórski, z łagodnymi wzgórzami dochodzącymi do wysokości 430 m n.p.m., które przecina gęsta sieć rzek i potoków. Część zachodnia Obszaru, obejmująca rejony potencjalnie eksploatacyjne znajdujących się tam pokładów diatomitów krzemionkowych (eksploatowanych jedynie w okolicach Leszczawy i Kuźminy), jak i część wschodnia, obejmująca tereny rolnicze i zurbanizowane, noszą cechy obszarów, gospodarczo intensywnie wykorzystywanych.
Osobliwością geologiczną są formacje solonośne w Kormanicach i Aksmanicach. Fauna i flora Obszaru jest typowa dla strefy brzeżnej Pogórza Karpackiego. Występująca na tym terenie żyzna buczyna karpacka Dentario glandulosae-Fagetum w formie podgórskiej przechodzi w typowe zbiorowiska grądoweTilio cordatae–Carpinetum betuli. Gnieżdżą się tutaj także rzadkie ptaki drapieżne, jak: jastrząb Accipiter gentilis, myszołów Buteo buteo, trzmielojad Pernis apivorus, a także bocian czarny Ciconia nigra.
Bogatą historię i zabytki posiadają miejscowości położone na „szlaku węgierskim: Dubiecko, Krzywcza, Babice, Dynów. Dubiecko, gdzie urodził się w 1735 r. biskup Ignacy Krasicki, poeta Oświecenia, znane jest z zabytkowego pałacu z XVIII w. wraz z okalającym go parkiem. Spośród licznych na tym obszarze pozostałości budownictwa i założeń przestrzennych na uwagę zasługują: zespół dworski z XVII w. w Krzywczy, zespół dworski z parkiem krajobrazowym z XIX w. w Babicach i Nienadowej, pałac i park krajobrazowy w Bachórzu (z przełomu XVIII i XIX w.).
W granicach Obszaru występuje szereg zabytkowych założeń parkowych z bogatą kolekcją roślin oraz wieloma drzewami o wymiarach pomnikowych, m.in. w Bachórcu, Dubiecku, Babicach i Sierakoścach.
Najnowsze aktualności
Uwaga! NIEDŹWIEDŹ
Uwaga! NIEDŹWIEDŹ
Drogi grzybiarzu, turysto, miłośniku przyrody!
Las jest naszym wspólnym bogactwem, korzystaj z niego śmiało, ale rób to w sposób racjonalny. Leśnicy starają się by las spełniał cały szereg funkcji. Pozyskujemy drewno, niezbędne każdemu człowiekowi, a przy tym dbamy o zachowanie różnorodności biologicznej. Oprócz ważnej funkcji gospodarczej, nasze lasy spełniają funkcje ochronne i społeczne, które musimy ze sobą pogodzić.
Ostatnio na terenie zarządzanym przez Nadleśnictwo Krasiczyn pojawiły się niedźwiedzie brunatne. Cieszy nas, że coraz więcej gatunków zwierząt, w tym chronionych, wybiera nasze lasy na swoje ostoje. Wymaga to jednak zachowania wzmożonej ostrożności u wszystkich odwiedzających tereny leśne.
Poniżej kilka zasad, które należy stosować podczas leśnych wędrówek:
- NIE ŚMIEĆ – resztki żywności i inne odpady organiczne to coś co działa na niedźwiedzie jak lep na muchy. Łatwe pożywienie wabi niedźwiedzie i przyzwyczaja, że do ludzi można się zbliżać. Wszystkie śmieci z lasu zabieramy ze sobą! Zresztą śmiecenie to zwykłe chamstwo, a przecież jesteśmy kulturalni.
- NIE WCHODŹ W MŁODNIKI – (Młodnik – faza rozwojowa od zwarcia się koron drzew do wieku ok. 20-25 lat) – to ulubione miejsce niedźwiedzi i duża szansa na spotkanie oko w oko z misiem. Jak sama nazwa wskazuje młodnik to nic innego jak młode drzewa, między nimi gęsto i ciemno, idealne miejsce na schronienie (nie dla nas!).
- NIE COFAJ SIĘ – idziesz leśną drogą, nagle spostrzegasz, że na pewno chwilkę przed Tobą szła Wielka Stopa. Masz ochotę zawrócić i zmykać w szybkim tempie? Nie rób tego. Być może niedźwiedź właśnie poczuł Cię z oddali, zrobił duże koło i idzie od tyłu sprawdzić kto niesie taki zapach. Lepiej dalej iść przed siebie. Większe prawdopodobieństwo, że ujrzy Cię z daleka i schowa się w las. Jeśli zawrócisz „na niego" może być niezbędne turbo przyspieszenie.
- NIE BĄDŹ SAMOTNYM NINJA – na grzyby koniecznie wybierz się w towarzystwie. W lesie należy zachowywać się cicho, ale nieprzesadnie cicho. Nie należy skradać się na paluszkach i milczeć. Rozmowy zwyczajnym tonem, normalny chód pozwoli zwierzętom usłyszeć Cię z daleka i nie wchodzić w drogę.
Co jeśli jednak zdarzy się spotkanie z niedźwiedziem?
Wszelkie opowieści o tym jak należy zachować się przy spotkaniu z dzikim zwierzęciem są bezsensowne. Nawet doświadczeni leśnicy widząc niedźwiedzia po prostu … uciekają. Nie ma się co dziwić, adrenalina robi swoje. Przede wszystkim nie panikuj! Nie prowokuj, nie krzycz, unikaj kontaktu wzrokowego i wycofaj się. Nie uciekaj na drzewo, wspinaczka dla niedźwiedzi to pestka. Powinniśmy zachować się spokojnie, ale to tylko teoria. W praktyce jesteśmy w stanie osiągnąć prędkość Usaina Bolta.
Na pewno rozsądne korzystanie z lasu nie narazi nas na żadne niebezpieczne sytuacje. Pamiętajmy, to my jesteśmy gośćmi w lesie.
Martyna Śliwińska-Siuśta
